Jeugbewegings as agentskappe van kulturele oordrag. Die opkoms van jeugbewegings aan die begin van die twintigste eeu

Verwysings Aanhalings Metrieke Herdrukke en toestemmings Kry toegang /doi/pdf/10.1080/00309230.1996.11434868?needAccess=true Abstract Jongbewegings was 'n gewilde verskynsel aan die begin van die twintigste eeu. Hulle was gewild onder die jeug self, sowel as by volwassenes wat die jeug wou organiseer en mobiliseer. In hierdie artikel sal ek 'n verduideliking gee van hierdie gewildheid.In plaas van die algemene benadering, sal ek nie die verskille tussen die verskillende bewegings beklemtoon nie, maar die ooreenkomste, soos tyd en plek van herkoms, jeugidealisme en die kenmerkende styl en kultuur. Met so 'n benadering kan ons die algemene siening van jeugbewegings as teenkulturele bewegings oorkom. Na my mening het die jeugbewegings uit die jeugversorging van die negentiende eeu gekom. Belangrike faktore was die depressie van tradisionele jeuggemeenskapslewe, die "uitvinding" van adolessensie en die opvoedkundige praktyke in sekondêre skole, die groeiende kommer oor jeugmisdaad en die opkoms van die jeugverenigings. Die jeugbewegings kan gesien word as die gevolg van 'n vermenging tussen die (jeug) verenigingstelsel en elemente van die tradisionele jeuggemeenskapslewe. 'N Belangrike aspek van alle jeugbewegings was die generasie -idee. “Jeug het die toekoms”, was die algemene leuse. Ons moet egter besef dat die idees en ideologieë waarna die jeug gestreef het, eintlik van volwassenes af gekom het. Volwassenes en organisasies vir volwassenes het 'n sterk beroep op die bereidwilligheid onder die jeug gedoen om hulself aan hul saak te wy. Hoe kan 'n mens die jeug beter sosialiseer in die idees en waardes van volwassenes as om hulle te laat glo dat dit hul eie idees is? Daarom het jeugbewegings geblyk uitstekende instellings vir kulturele oordrag te wees.

Los 'n boodskap 

boodskap Lys