In die middel van die negentigerjare was ek in die middel van 'n nuwe 1990 kW AM-bouprojek in Denver. Die 50 hektaar groot terrein was net noord van die Denver Internasionale Lughawe.

Die vier torings is pas voltooi, die grondstelsel is ingeploeg en die toringpersoneel het vertrek, en net ek en die mense het my help met die sender- en antenneprojek.

Op 'n dag was ek en 'n paar ander mense by die toringbasis van die toringbasis om die antenna-instel-eenheid te installeer toe ons hoor dat die dreun van 'n wederkerende enjin bo-oor is - naby! Ons het opgekyk, en daar was 'n klein geel vliegtuig net 'n paar honderd voet bo die grond op die punt om regs in die antennaveld te vlieg!

Net noord en oos van die terrein, ongeveer drie myl daarvandaan, was 'n klein lughawe wat al dekades daar was. Die mense wat daar gewoon het, het hangare langs hul huise gehad en kon in en uit vlieg, 'n mooi soet reëling as u my vra.

Die vlieënier van die klein geel vliegtuig was klaarblyklik nie bewus daarvan dat daar gedurende die afgelope paar weke vier torings van 365 voet in die omgewing opgegaan het nie, hoewel dit duidelik op die lugvaartkaarte aangetoon is.

Daar was 'n oomblik van paniek, toe die vliegtuig nader en nader aan die torings kom. Ons het begin hardloop ... maar watter manier? As die vliegtuig 'n toring of 'n ou draad tref, sal 'n toring seker ondertoe kom, en die een toring wat val, sal waarskynlik daartoe lei dat 'n ander val ... en 'n ander, soos dominos. En dan is daar die wrak van die vliegtuig; waar sou dit gaan?

So, na 'n paar treë, stop ons en kyk net, en weet op daardie oomblik dat hardloop nutteloos was.

Op die laaste sekonde moes die vlieënier die vier groot rooi-wit gestreepte staalstrukture raakgesien en skerp weggedraai het, en ons het almal 'n groot sug van verligting gekry. As die vlieënier se hart so hard klop soos myne, sou hy miskien 'n paar minute nodig gehad het om te kalmeer voordat hy na die landingstrook getrek het.

VERWAGTE VAN DIE ONVERWAGTE
Ek is onlangs aan hierdie episode herinner, aangesien ek kwesbaarhede en gebeurlikhede in ons radiostasiefasiliteite oorweeg het.

Ons doen ons bes om probleme, mislukkings en rampe te beplan, maar dit is moeilik om te weet watter rigting om te hardloop. Selfs as ons die wêreldwye pandemie af en toe tersyde stel, kan ons onmoontlik voorspel op watter rigting sake-bedreigings gaan kom, of hoe dit die operasie sal beïnvloed.

Ons beplan vir kragonderbrekings, en dit is 'n goeie plek om te begin. Kommersiële krag sal soms misluk - dit is so seker soos die dood en die belasting - en ons is raadsaam om dit met kragopwekkers en UPS's te beplan om ons toerusting aan die gang te hou tydens die onvermydelike onderbrekings.

Ons beplan vir die sender probleme. Die betroubaarste senders misluk uiteindelik, of hulle moet ondergaan om onderhoud te kry, en ter voorbereiding hiervoor installeer ons hulpsenders en 'n paar maniere om tussen senders oor te skakel.

Dikwels beplan ons vir antenneprobleme. As dit nie weerlig is wat 'n gat in 'n antennebaai blaas nie, laai dit dan die antenna op en maak dit (tydelik) onbruikbaar. Of ons moet opwinding van 'n antenna verwyder terwyl werkers in die omgewing van die antenna is tydens onderhoud of herstelwerk. In afwagting hiervan, het baie stasies hulpantennes wat gevoer is met hulp transmissielyne wat gereed is om op 'n oomblik kennis te neem.

Maar af en toe kom daar iets uit die linkerveld waarvoor ons nie voorsien het nie, en vind ons onbereid om dit te hanteer.

Ons het almal stories gehoor en nuusberigte gesien van torings wat in ysstorms neergedaal het of as gevolg van erge weer. Nie baie stasies kan 'n ekstra toring bekostig nie. Of selfs as daar op 'n stasie hulpverlening buite die terrein is, wat gebeur dan as daar 'n katastrofe op die hele terrein is, so 'n tornado-uitbraak of 'n aardbewing, wat die hoof- en hulpplekke beïnvloed?

Soms hoor ons van 'n stasie wat buite die lug gesit word as gevolg van 'n brand in die ateljee of senderterrein. Die soort katastrofe lei gewoonlik daartoe dat selfs rugsteentoerusting beskadig word deur water of brandvertrager, indien nie vuur en rook nie, wat die stasie nie meer in die lug kan laat nie. Hoe beplan u daarvoor?

Diewe vir radiostasies is dikwels 'n teiken vir diewe. Een van my werwe is onlangs ingebreek. Die alarm het die hoofingenieur en die polisie gewaarsku, en die polisie was op die terrein voordat die CE opgedaag het. Die dief het weggekom met niks van belang nie, maar o ... wat kon gebeur het! Soms het diewe deur mure by sommige van ons fasiliteite probeer wegkom. U kan net soveel doen om 'n werf teen diefstal te verhard. Hoe beplan u die skade en verlies van 'n inbraak?

WAT IS DIT WAT DINK?
En dan is daar die dinge waaraan niemand dink nie. Hier in my kantoor het die gebou se onderhoudswerkers die brandpyp wat van grondvlak na die dak loop, getoets. In die proses het hulle etlike honderd liter water deur die pyp gedruk en dit dadelik op die dak gestort, waar dit moes weggedreun het deur 'n netwerk van afvoerwater en leidings wat aan die rioolstelsel van die stadsstorm gekoppel is.

Tydens die toets was die hoeveelheid water wat deur die netwerk dreineer, egter so groot dat dit die horisontale loop van die gietysterafvoerpyp volledig gevul het ... en dit het 'n groot kraak in die bokant van die pyp gevind wat my kantoor oorstroom! Gelukkig is my kantoor aan die oorkant van die gebou vanaf die ateljee en ingenieurswese, maar wat as ...

Of wat as 'n brandspuitkop misluk en water oor die bedieners, skakelaars, rekenaars en ander kritieke toerusting spuit? Wie dink daaraan? Watter rigting loop ons?

Daar is geen manier waarop ons kan beplan vir elke moontlike mislukking of rampokkery nie. Ons kan dit net so aanvaar. Maar dit beteken nie dat ons bedank moet wees as ons sleg is as die ergste sou gebeur nie.

By my onderneming vra ek periodiek ons hoofingenieurs en ingenieursbestuurders om na elke onderdeel van hul fasiliteite om na kwesbaarhede te soek, 'n harde blik te gee. Is daar 'n stuk toerusting wat, indien dit sou misluk, een of meer stasies uit die lug sou neem? Wat kan gedoen word om daardie gat te prop?

Rampherstel is 'n groot saak in hierdie tyd en 'n hele paar mense het op daardie bandwagon gekry. Ons maatskappy het 'n landwye verskaffer gekontrakteer wat vinnig sal reageer met alles wat ons nodig het - tydelike kantoor- / studioruimte, rekenaars, bedieners, internet- / telefoondiens, kragopwekkers, brandstof. Dit is gerusstellend om dit in ons heupsak te hê.

Binne die uitsaaityd- en digitale media-gebiede, sien ons baie rampherstelplekke word gemaak. Die meeste gebruik die een of ander vorm van 'wolk'-gasheer om rugsteun of selfs primêre diens te lewer. Hiermee word die scenario "alle eiers in een mandjie" verwyder en die risiko oor verskeie platforms en fasiliteite versprei. Terselfdertyd voeg dit onvermydelik sekere kwesbaarhede by, en dit moet as deel van die risiko / beloningvergelyking beskou word.

Die punt van dit alles is dat ons as omroeperingenieurs die verantwoordelikheid het om paraat te wees vir omtrent alles. Dit verg kritiese nadenke, noukeurige ontleding en duidelike kommunikasie aan diegene wat die finansiële besluite neem.

Dikwels kan dit beteken dat die toerusting herverplaas of herposisioneer word. Byvoorbeeld, in een mark het ek 'n ekstra maar werkende sender gehad wat ek gekies het om na 'n werf ongeveer 50 myl te herposisioneer, en dit dan ontkoppel, maar gereed, sodat ek 'n werkende sender op 'n katastrofe met 'n wye gebied sou hê waarmee ek my hande kon lê en gebruik om een stasie weer op die lug te kry.

Dit gaan alles oor gebeurlikheidsplanne, om na kwesbaarhede te soek, die moontlikhede van wat kan gebeur te oorweeg, te prioritiseer op grond van die waarskynlikste gebeur, en om met korttermynoplossings vorendag te kom wat vinnig geïmplementeer kan word.

So ... watter rigting gaan jy loop? Hoe gereed is u vir die ondenkbare?

EN HOE WEET ONS WAT DIE “WERSTE” EEN IS?
Toe ek die bogenoemde kolom geskryf het, was die wêreld steeds regs na bo. Die Coronavirus was oorsese nuus, en hoewel dit kommerwekkend was, het dit beslis nie die alledaagse lewens van Amerikaners beïnvloed nie. 'Die slegste' was 'n toring wat omgeval het. Baie het sedertdien verander; “Die slegste” het 'n nuwe betekenis.

Behoefte dryf die ontwikkeling van tegnologie, wat 'n ander manier is om die ou gesegde te noem: 'Noodsaaklikheid is die moeder van die uitvindsel.' Ons het die afgelope weke koplong gehardloop in 'n hoë muur van noodsaaklikheid. Gelukkig is baie uitsaaifasiliteite in 'n sekere mate voorberei.

Internetkonnektiwiteit, VNC en ander toepassings op afstand, en ateljee- / sender-infrastruktuur wat afstandbeheer en fasiliteitsbestuur moontlik maak, vorm die kern van sulke fasiliteite. Stel u voor hoe ons 'n soortgelyke uitsluitingskrisis kon beleef het net 'n paar jaar gelede voordat sulke tegnologie en infrastruktuur in plek was.

Bepaal die frekwensies in die meeste markte en dit klink soos sake soos gewoonlik. Die treffers hou aan, bekende stemme hou ons geselskap en betaalde programme hou aan. Kyk egter agter die gordyn, en u sal waarskynlik vind dat daar in baie gevalle niemand in die ateljees teenwoordig is nie.

Dit is tydens krisisse wat ons leer. Ek dink terug aan 9/11 aan Katrina, Irene en ontelbare ander streeksrampe en onthou hoe omroepers die werk gedoen het. COVID-19 is geen orkaan nie. Dit is 'n heeltemal ander soort storm. Maar dit leer ons baie dinge, en omroepers ontvang hul loon soos nog nooit tevore nie.

Soos ons uit hierdie krisis te voorskyn kom - en ons sal - sal dinge op baie maniere anders wees. Ons sal dit aanspreek in toekomstige uitgawes en in 'n komende e-boek. Hou nou aan om dit jou beste te gee, en bowenal moet jy goed bly!

Vorige:Kroasië brei DAB + -netwerk uit, brei proewe uit

volgende:Het ons gemeenskapsradio nodig?

Los 'n boodskap

boodskap Lys

Kommentaar word gelaai ...

produkte Kategorie

produkte Tags

Fmuser Sites

Is u voorbereid op die slegste?

Los 'n boodskap

boodskap Lys