Gemeenskapsradio: 'n stem vir die armes

Die senders bereik dalk net 'n paar kilometer, maar gemeenskapsradiostasies stel geïsoleerde gemeenskappe regoor Afrika in staat om hul eie kommer uit te spreek. Op die lug bespreek gewone burgers kwessies wat sentraal staan ​​in hulle, soos geslagsverhoudinge en die bekamping van MIV / vigs. Hulle deel wenke vir boerdery en inkomste-generering en ondersoek maniere om onderwys te verbeter.

Denise Gray-Felder, president van die Kommunikasie vir Maatskaplike Verandering-konsortium, het bygevoeg aan Africa Renewal: 'Ontwikkelingswerk kan soms soos slaapwandiere in die mis wees.' 'Jy weet jy is nie waar jy veronderstel is om te wees nie, en jy kan beweging voel ... maar dit is onduidelik presies waarheen jy op pad is. 'N Gids wat gereeld in ontwikkelingswerk ontbreek, is plaaslike stem. Gemeenskapsradio's bied diepgaande nuwe geleenthede vir meer inklusiewe volhoubare ontwikkeling. ”Haar organisasie is 'n internasionale organisasie sonder winsbejag wat arm en gemarginaliseerde gemeenskappe help om kommunikasie te gebruik om hul lewens te verbeter.

Deur gemeenskapsradiostasies kan luisteraars in afgeleë plattelandse gebiede nuus, praktiese inligting en die siening van hul bure hoor. Deur gemeenskapsradiostasies kan luisteraars in afgeleë landelike gebiede nuus, praktiese inligting en die siening van hul bure hoor.

Miljoene in Afrika bly stemloos, ondanks 'n menigte nuwe inligtingswinkels. Die meeste media bly grootliks deur die staat beheer. Maar die gety van demokrasie wat die kontinent vee, het veroorsaak dat regerings hul greep op die luggolwe verloor. In die 1985, volgens die World Association of Community Broadcasters (AMARC, volgens sy Franse voorletters), was daar minder as 10 onafhanklike radiostasies op die hele kontinent. Vandag het Suid-Afrika alleen meer as 150-gemeenskapsstasies, en ander lande is besig om in te haal.


Inligtingsinfrastruktuur
Die idee om ontwikkeling te bespoedig deur ouer media soos radio en nuwer inligtings- en kommunikasietegnologie te gebruik, het die afgelope dekade momentum in Afrika gekry. Die ontwikkelingsbloudruk van die vasteland, die New Partnership for Africa's Development (NEPAD), plaas inligtingstegnologieë hoog onder sy prioriteite. Regerings is dit eens dat goeie internet-, telekommunikasie- en uitsaaidienste plaaslike handel kan bevorder en integrasie in die wêreldekonomie kan verbeter. Die vermoë van gewone mense om met mekaar te kommunikeer, help ook om demokrasie en goeie bestuur te bevorder.

Die koste om kommunikasie-infrastruktuur in te stel, is egter baie, veral in landelike gebiede, waar afstande groot is en die bevolkingsdigtheid laag is. Die meeste gebiede buite die groot dorpe het nie die nodige elektrisiteit vir die bestuur van landtelefone of rekenaars nie. Radio's is daarenteen goedkoop en kan op batterye of sonkrag loop. Gevolglik is radio verreweg die dominante massamedium in Afrika. Daar is een radio-ontvanger vir elke vyf mense (in vergelyking met een telefoon vir elke 100-mense).

Die inhoud van radioprogramme is ook 'goedkoop om te skep en goedkoop om te verbruik', sê me Grace Githaiga, uitvoerende direkteur van EcoNews Africa. Dit is veral belangrik in lande met 'n hoë ongeletterdheidsyfer en waar baie plattelandse mense hoofsaaklik plaaslike inheemse tale praat. 'Nóg die makers of die verbruikers van radioinhoud hoef te kan lees of skryf vanweë die mondelinge aard van die radio,' voeg me Githaiga by.


Ondanks die voordele van die radio, waarsku me. Sylvia Biraahwa Nakabuku van die Uganda Media Women's Women's Association, maar die medium het 'n paar beperkings. Nadat sy die rol van radio in die bevordering van beter boerderymetodes ondersoek het, het sy tot die gevolgtrekking gekom dat mense net soveel kan leer sonder fisieke demonstrasies. Radio word dus die beste gebruik om landbouvoorligtingswerkers aan te vul, eerder as om dit te vervang.


'Die radio het ons lewe verander'
Volgens AMARC, die uitsaaiersvereniging, moet gemeenskapsmedia 'n sosiale agenda hê en nie deur kommersiële motiverings gedryf word nie. Dit moet besluitneming en deelname van die gemeenskap behels. Terwyl die invloed van plaaslike radiostasies verskil, gee dit dikwels geïsoleerde dorpies - waarvan baie nie deur openbare uitsaaier bereik word nie - 'n middel tot opvoeding, selfuitdrukking en kommunikasie, terwyl dit ook die gemeenskap se geskiedenis, musiek en mondelinge tradisies bevorder.

'Die radio het ons lewens verander. Dit laat ons deel voel van Mali, ”sê 'n luisteraar in Kolondieba, 'n katoengroeiende gemeenskap in daardie Wes-Afrikaanse land. 'Voorheen het ons na die radio's van Ivoorkust geluister. Nou kan ons op hoogte bly van wat hier gebeur. Ons kry inligting oor katoenboerdery. Ons kan aankondigings op die radio plaas om ons familielede oor belangrike gebeure te vertel. Ons kan na ons dorpsmusiek luister. ”Die stasie, Radio Benso, bedien die gemeenskap sedert 1999 as deel van die Mali-South Rural Radio Revival Project, 'n inisiatief wat vier stasies tot gevolg gehad het wat elk ongeveer 'n halfmiljoen mense bedien. binne 'n radius van 100 kilometer.

Mali het een van die sterkste gemeenskapsradionetwerke in Afrika. Na die val van die laaste eenparty-regime in 1991 en die einde van 'n regstreekse monopolie van die kommunikasiemiddele, het die inligtingsmedia geblom. Mali het vandag meer as 110 private radiostasies; 86 daarvan is gemeenskapsradio's, meestal landelik gebaseer.

'Tradisionele geboortediens neem meer voorsorg omdat hulle op die radio gehoor het dat veilige praktyke infeksies tydens geboorte sal voorkom,' sê mev. Jessie Tembo, 'n lid van 'n dorpsgroep wat opgelei is as bediendes. “Mense wil graag die beste praktyke leer uit ander dorpe waarmee die radio ons verbind - hulle jaag nie meer soggens na hospitale nie. Ons weet hoe om 'n baba veilig te baar. ”


Individuele bemagtiging
Positiewe verandering vind ook op persoonlike vlak plaas. Radioprojekte bied geleenthede vir lede van die gemeenskap om nuwe vaardighede aan te leer, wat die vooruitsigte vir indiensneming by kommersiële stasies verbeter. In die suide van Mali het plaaslike tegnici, fasiliteerders en produsente, sowel as bestuurslede, 'n opleidingskursus aangebied wat deur 'n landelike radiosentrum in Burkina Faso aangebied is. Deelnemers het geleer om toerusting te bedryf, programme te vervaardig en 'n stasie te bestuur. Internasionale organisasies soos die Agence de la Francophonie en die Panos Instituut het ook werkswinkels vir gemeenskapsmedia aangebied.

In Niger was me. Marie Ekaney se daaglikse roetine dieselfde as by die meeste moeders in die dorp Ingall. Maar die werk met 'n sonkrag-radiostasie het die vertroue en sosiale status van hierdie moeder van vyf verhoog. Ekaney spandeer nou elke week vier dae aan onderhoude met plaaslike vroue oor gesondheids- en gesinsaangeleenthede en kry mense inligting oor inkomste-genererende aktiwiteite soos tradisionele matweefsel. Die gemeenskap hou haar nou met groot agting.


Befondsing gestremdheid
Volgens AMARC moet gemeenskapsmedia nie die buitestaanders toelaat om iets vir die gemeenskap te doen nie, maar dat lede van die gemeenskap iets vir hulself doen. Dit behels die besit en beheer van die kommunikasiemiddele. Maar in Afrika is daar nog min gemeenskapsradiostasies wat selfonderhoudend is. As donateursfinansiering vir 'n program opdroog, spel dit gewoonlik die einde van die projek uit.

Uitsonderings bestaan ​​veral in stedelike gebiede. Die Soweto Community Radio in Suid-Afrika is gestig met befondsing van die Communication Assistance Foundation, 'n Nederlandse organisasie wat mediadiversiteit ondersteun. Na die finansieringstydperk van twee jaar het die stasie selfonderhoudend geraak deur inkomste uit advertensies.

Regoor die kontinent word die meeste gemeenskapsradio's hoofsaaklik befonds deur eksterne skenkerslande, kerkorganisasies, internasionale ontwikkelingsagentskappe en sommige advertensies. Stasies maak ook staat op vrywillige dienste, waardeur hulle voortdurend sukkel om nuwe talent te ontwikkel namate personeellede aangaan. AMARC-president Steve Buckley merk op dat staatsubsidies van gemeenskapsmedia die norm in Europa en Noord-Amerika is, maar grootliks in Afrika afwesig is.

Alhoewel die aanvaarding van eksterne befondsing beperkend kan wees, behels dit nie altyd dat alle beslissende besluitnemingsmag aan die finansierder afstand gedoen word nie. Nederland en die VN se Voedsel- en Landbou-organisasie het finansiering vir suidelike Mali-stasies voorsien, maar plaaslike bevolking was in alle stadiums betrokke, insluitend die aanvanklike ontwerp van die projek. Die dorpenaars het self die geboue van die stasies opgerig op hul eie hulpbronne en arbeid. Die stasies word bestuur deur 'n direksie en 'n komitee wat deur die gemeenskap verkies word. Die personeel word plaaslik gehuur.

'N Skaars finansiering beteken egter dat klein gemeenskapsradio's meestal met die geringste toerusting werk. Stasies word ook geïsoleer deur 'n tekort aan vervoer en telefone. Selfone help effens, maar is duur. Toegang tot die internet is nog steeds 'n droom vir baie in landelike gebiede.

Ondanks sulke beperkings, help hierdie stasies om die kommunikasiebalans te verskuif van 'n afstandstem wat van bo beheer word, na een waarin die stemme van gemarginaliseerde en arm bevolkingsgroepe eindelik gehoor kan word.

As u 'n radiostasie wil bou, versterk u FM-radiosender of benodig enige ander FM toerusting, kontak ons ​​gerus: [e-pos beskerm].

Los 'n boodskap 

boodskap Lys